Metsöludulspekikjaftæði

Ég var í London um daginn. Frábærar bókabúðir þar á hverju strái. Í einni þeirra keypti ég nokkrar bækur, þar á meðal Alkemistann eftir Paulo Coelho. Ég vissi að þessi bók hafði selst í bílförmum og mig rámaði í að gagnrýnendur héldu ekki vatni af hrifningu.

Fuss og svei! Ég gafst upp á blaðsíðu 19, þegar gamli maðurinn var búinn að lauma út úr sér hverri andskotans spákökuspekinni á fætur annarri og fjárhirðirinn ungi gleypti við hverju orði. Er þetta þessi ,,mannbætandi lesning" sem allir eru svo heillaðir af? Einhver niðursoðin speki um að allir eigi að vera trúir draumum sínum og þrám, heilir og sannir, almennilegar manneskjur? Mér fannst ég stödd á einhverri nýaldarsjálfshjálparsamkomu.

Ég hefði átt að hætta við að kaupa bókina þegar ég sá að hún hafði selst í 30 milljónum eintaka. Það er enginn gæðastimpill á nokkurn skapaðan hlut, nema þá helst störf markaðsfræðinganna sem kynntu þetta gutl sem djúpa speki.

Ég hef allnokkrum sinnum fallið í þá gryfju að kaupa bækur, sem lofaðar hafa verið í hástert og keyptar af vitlausu fólki um allan heim. Ég þarf varla að lýsa gífurlegum vonbrigðum mínum með Brýrnar í Madison-sýslu fyrir þeim sem lesið hafa þá hörmung.

Alkemistinn eyðilagði gærkvöldið og ég er enn pirruð.

Britney á lausu

Leifur fagnar þessum fréttum mjög. Merkilegt nokk.

Má ekki nefna þetta?

Nú sprettur hver vitringurinn upp á fætur öðrum og hrópar um rasisma og jafnvel nasisma. Ástæðan virðist fyrst og fremst einhver ummæli manna í Frjálslynda flokknum, alla vega virðast ummæli Ögmundar Jónassonar og Grétars Þorsteinssonar á ASÍ þingi, um erlent vinnuafl, ekki teljast með. Samt sé ég lítinn mun þarna á.
Á þessari umræðu eru tveir gallar. Annar er sá, að sumir menn eru einfaldlega ekki nógu vel gefnir til að ræða um innflytjendur án þess að verða fótaskortur á tungunni og hljóma eins og argasta afturhald. Kannski eru þeir jafnvel rasistar.
Hinn gallinn er pólitísk rétthugsun, sem ætlar allt lifandi að drepa. Er það virkilega svo, að ef einhver segir að huga verði að hugsanlegum erfiðleikum vegna mikils fjölda innflytjenda, þá sé hinn sami umsvifalaust stimplaður rasisti? Er einhver glóra í því? Er ekki miklu glórulausara að gera kröfu um íslenskunám fyrir innflytjendur, en bjóða svo ekki upp á slíkt nám? Er ekki glórulaust að ætlast til að börn innflytjenda sæki íslenska skóla, en ganga ekki úr skugga um að námsefni falli að breyttu samfélagi? Er ekki alveg glórulaust að spyrða íslenskan smáflokk við hreyfingar Le Pen og idjótans í Austurríki, af því að einhver þar innanflokks nefndi að Íslendingar ættu að forðast að falla í sömu innflytjendagryfjur og nágrannaþjóðir?
Sumum ferst afskaplega illa að tjá sig um þessi mál. Blaðagrein, þar sem höfundur segir nánast hreint út að hann sé afskaplega hlynntur hvítum, kristnum innflytjendum frá Norður-Evrópu, er auðvitað afskaplega slæmt innlegg og væri hlægileg ef maðurinn teldi sig ekki eiga erindi inn á þing.
En þýðir það að þessi mál megi ekki ræða?
Ég get hér með upplýst, að þessi mál eru rædd. Út um allt. Það eru bara pólitíkusar sem þora ekki að opna munninn af ótta við að vera stimplaðir rasistar.
Og kannski engin furða miðað við ómálefnalega umræðu síðustu daga.

Við lögum þetta, ef við fáum að vera í friði...!

Í gær lét önnur sjónvarpsstöðin fréttaritara sinn í Færeyjum fabúlera eitthvað um að líklega hefði verið kominn meirihluti fyrir samþykki frumvarps um bætta réttarstöðu samkynhneigðra þar í landi, en upphlaup á Norðurlandaráðsþingi hefði skemmt fyrir.
Ja, svei! Er sannfæring fólks á þinginu þar svona aum? Getur staðist að fólk hafi, af fyllstu einlægni og sannfæringu, ákveðið að kippa þessu í liðinn, en ætli núna að snúa baki við þeirri mannréttindahugsjón sinni, af því að útlendingar leyfa sér að hafa skoðun á málinu?
Í fyrra töldu menn sig hafa meirihluta fyrir sama frumvarpi, en það var nú samt fellt með 20 atkvæðum gegn 12. Einhverjir hafa þar komið heldur óhreint fram og gefið í skyn að þeir ætluðu að styðja mannréttindi, en snúist svo hugur. Ekki voru Íslendingar að skipta sér neitt sérstaklega af þá.
Aularök.

Skrifa undir hér!

http://www.act-against-homophobia.underskrifter.dk/

Vinur er sá er til vamms segir (Viðhorf í Mbl. 3. nóv)

Jógvan á Lakjuni, samstarfsráðherra Færeyja, er víst ævareiður út í Rannveigu Guðmundsdóttur. Hann segir hana hafa móðgað færeysku þjóðina á þingi Norðurlandaráðs í Kaupmannahöfn.
Ég þurfti nú að láta segja mér það tvisvar að íslenskur þingmaður - og það Rannveig Guðmundsdóttir - hefði tekið upp á þeirri ósvinnu að móðga vini okkar Færeyinga. En svo kom skýringin: Rannveig hóf máls á réttindum samkynhneigðra í Færeyjum, eða öllu heldur réttindaskorti. Auðvitað var hún ekki að móðga færeysku þjóðina með þessum athugasemdum. Vinur er sá er til vamms segir.
Í Færeyjum er staðan eins og hún var fyrir um 20-30 árum hér á landi. Samkynhneigðir eru ósýnilegir, en það er að sjálfsögðu ekki vegna þess að þar sé samkynhneigð óþekkt, heldur vegna þess að samkynhneigðir Færeyingar eru ýmist í felum, eða fluttir úr landi. Þeim er ekki vært í eigin landi vegna fordóma.
Samstarfsráðherrann taldi illa vegið að heimalandi sínu á þingi Norðurlandaráðs og dró fram Norrænu tölfræðiárbókina 2006. Þannig sýndi hann fram á að aðstæður í Færeyjum væru að mörgu leyti betri en í öðrum ríkjum Norðurlanda, meðal annars væru þar sjálfsmorð og skilnaðir fátíðari, glæpatíðni lægri og fæðingartíðni hærri.
Hvernig þessar upplýsingar eiga að sýna fram á að ekki sé gengið á mannréttindi samkynhneigðra í Færeyjum er mér hulin ráðgáta. Líklega er svokölluð smjörklípuaðferð ekki bundin við íslensk stjórnmál.
Og þegar ráðherrann lá enn undir ámæli vegna þess að ekki er bannað með lögum í Færeyjum að mismuna fólki eftir kynhneigð, þá var svar hans eitthvað á þá leið að í löggjöf annarra norræna ríkja um bann við mismunun væru t.d. fatlaðir ekki sérstaklega nefndir en þar með væri ekki sagt að mismunun gagnvart þeim væri í lagi.
Líklega hefur þessi ráðherra náð langt í lífinu þrátt fyrir rökhugsunina, en ekki vegna hennar.
Færeyjar hafa verið í miklu uppáhaldi hjá mér frá því að ég fór þangað með konu minni og vinkonum okkar árið 1998. Fólkið er yndislegt og landið undurfagurt. En það er ekki hægt að horfa framhjá því að réttindi samkynhneigðra hafa algjörlega setið á hakanum. Færeyska þingið hefur dregið lappirnar og þannig sent þau skilaboð, að mismunun í garð samkynhneigðra sé eðlileg.
Mörgum Færeyingnum hnykkti við fyrir rúmum mánuði þegar ráðist var á færeyskan tónlistarmann, Rasmus Rasmussen, á skemmtistað í Þórshöfn, fyrir það eitt að vera hommi. Fjórir menn réðust að honum, fleiri hópuðust að og umsátursástand myndaðist þegar æstur skríllinn reyndi að ryðjast inn í húsið. Lögreglunni tókst loksins að sundra hópnum og koma Rasmus til síns heima.
Rasmus ákvað að fara í opinskátt viðtal við dagblaðið Dimmalætting, en í kjölfarið bárust honum líflátshótanir. Eftir allt þetta fékk hann taugaáfall og var lagður inn á sjúkrahús.
Þetta er veruleikinn í Færeyjum. Þar eru tillögur um að vernd minnihlutahópa samkvæmt hegningarlögunum skuli einnig ná til samkynhneigðra, felldar æ ofan í æ. Skilaboðin til landsmanna eru skýr. Lögreglan nemur líka þessi skilaboð, a.m.k. var haft eftir aðstoðarlögreglustjóranum í Þórshöfn að lögreglan hefði ekki sérstakar lagaheimildir til að vernda og verja samkynhneigða þegna landsins ef að þeim væri sótt með hótunum og ofsóknum. Er hægt að skilja ummælin á annan veg en þann, að samkynhneigðir Færeyingar njóti minni réttar en aðrir landsmenn?
Nú hefur enn verið lögð fram tillaga á færeyska þinginu um að bannað verði að mismuna fólki á grundvelli kynhneigðar. Sama tillaga var felld í fyrra með 20 ákvæðum gegn 12. Það er til marks um hversu skammt á veg Færeyingar eru komnir, að í athugasemdum með tillögunni er talin ástæða til að mótmæla þeim sérstaklega, sem vilja leggja samkynhneigða og barnaníðinga að jöfnu. Tillöguhöfundar segja réttilega að það sé bæði frumstætt og niðurlægjandi að setja samkynhneigða og barnaníðinga undir sama hatt.
Rannveig Guðmundsdóttir hefur að sjálfsögðu ekki móðgað færeysku þjóðina. Hún hefur hins vegar látið brýnt mannréttindamál til sín taka og ýtt duglega við færeyskum stjórnmálamönnum. Einu sinni þurftu íslenskir stjórnmálamenn dálítið spark í afturendann til að taka af skarið og tryggja samkynhneigðum mannréttindi. Þá var staðan hér á landi afskaplega lík þeirri sem uppi er í Færeyjum. Við snerum við blaðinu svo um munaði og það geta Færeyingar líka gert.
Mig grunar að almenningur í Færeyjum sé kominn miklu lengra en sumir stjórnmálamennirnir þar í landi halda. Að minnsta kosti var ánægjulegt að skoða færeyskar bloggsíður í gær, þar sem hver Færeyingurinn á fætur öðrum kvaðst skammast sín fyrir framgöngu stjórnmálamannanna: "Eisni haldi eg at tað er fúl skom at polittikarni i Føroyum standa fram og siga tað er loyvt at diskriminera samkynd!!!"
Og svona að lokum: Íslenzk-Føroysk orðabók, sem gefin var út af Hinu íslenzka bókmenntafélagi á síðasta ári, þýðir orðið samkynhneigð sem samkynd. Til að ekkert fari nú milli mála hvað átt er við með íslenska orðinu er orðið "kynvilla" látið fylgja með. Kynvilla? Árið 2005? Ætli viðhorf sumra færeyskra stjórnmálamanna hafi fengið að ráða orðavalinu?

Sólarhringur

Þetta var afskaplega skammvinn flensa.
Sem er gott.

Fyrsta bloggfærsla

Þessi færsla er búin til af kerfinu þegar notandi er stofnaður. Henni má eyða eða breyta að vild.