Barnaskapur

Kata og Elísabet voru að taka til í kofa stelpnanna úti í garði í gær. Kata bað hana að fara út með fulla skál af mold og sagði að nú væri kofinn að verða svo fínn, með borði, hillum og fleira dóti, að best væri að drullumalla ekki þar inni. Elísabet fór út með moldina.

Þegar Kata hafði tekið til inni í kofanum sá hún að Elísabet hafði dreift moldinni um allan litla pallinn fyrir framan kofann. Hún varð pirruð og skammaðist eitthvað á þá leið að þetta væri óttalegur barnaskapur.

Elísabet leit á hana, einlæg og dálítið sár: "En ég er barn!"

Pirringurinn gufaði upp.