Oversovelse

Úff, hvað tíminn líður fljótt! Nú verðum við að fá okkur sérstaka vekjaraklukku, því það er ekki lengur á þær systur að stóla.

Í morgun pípti síminn minn að vanda kl. 7. Og eins og venjulega slökkti ég bara á honum, enda er þetta píp mest upp á punt. Elísabet var skriðin upp í stóra rúm og Margrét á leiðinni. Eða svo hélt ég og reiknaði með að vera vakin fjörlega innan nokkurra mínútna. En þær eru ekki lengur nein smábörn, svo Elísabet kúrði sig bara niður og steinsofnaði, en Margrét settist upp í rúminu sínu, nældi sér í Andrésblað og lét ekki hvarfla að sér að vekja mömmur, sem myndu örugglega bara taka af henni blaðið og segja henni að klæða sig.

Familían svaf illilega yfir sig.