Fyrirmyndin

Úff, ég get verið svo skelfileg fyrirmynd stundum! Ekki síst í umferðinni, þar sem ég á það til að láta heldur leiðinleg orð falla um aðra ökumenn. Ég er ekki jafn skelfileg og foreldrarnir í auglýsingunum, sem bölvuðu og rögnuðu út í eitt, en ég kemst stundum nærri.

Systur eru búnar að harðbanna mér að blóta og fylgja því banni vel eftir. Þær ganga raunar svo hart fram að þær skamma mig ef þeim finnst tónninn í mér "blótlegur" þótt ekkert blótsyrði falli af vörum.

Stundum halda þær að ég sé að grínast. Þegar ég sótti þær á leikskólann í dag þurfti ég að bíða lengi eftir að komast inn á Miklubrautina. Þegar færi gafst ætlaði ég að mjaka mér inn á, en kona nokkur gaf þá vel í og náði að koma í veg fyrir það. Ég muldraði í barm mér: "Beygla"!

Viðbrögðin létu ekki á sér standa í aftursætinu. "Beygla!" hrópaði Elísabet. Og bætti svo við: "Matarkex! Kaffi!"

Eins gott að hún hélt að ég væri bara að ryðja út úr mér matseðli