Úlfurinn

Margrét gubbar alltaf þegar hún sér eitthvað ógeðslegt.

Ef systir hennar kastar upp er eins gott að Margrét sé hvergi nærri, því þá gubbar hún líka.

Ef eitthvert barnanna á leikskólanum kastaði upp gerði Margrét það líka.

Hún kúgaðist á þorranum þegar hún fann lykt af hákarli og kastaði upp þegar systir hennar stakk upp í sig bita.

Hún kastar upp ef hún sér hálftugginn mat í munni.

Hún leikur sér stundum með ánamaðka og lætur þá skríða í lófanum. Um daginn tók hún upp maðk, en hann var gegnsósa í rigningunni. Og Margrét gubbaði.

Rétt í þessu var hringt úr skólanum. "Magga gubbaði."

Ég svaraði strax: "Sá hún eitthvað ógeðslegt?"

Jú, hún hafði séð eitthvert ógeð á gólfinu.

Ég tók þessu ótrúlega létt. En núna verð ég samt að ná blessað barnið. Einhvern tímann kemur kannski að því að hún fær gubbupest og þá vil ég ekki vera allt of harðbrjósta.

Úlfur, úlfur!