Mamma hans Bamba litla

22.10.2007 | 00:11

Stundum halda mæður að stelpur séu miklu viðkvæmari en þær eru.

Fyrir allnokkru velti ég mjög fyrir mér hvort stelpurnar þyldu að horfa á myndina um Bamba litla, enda afskaplega dramatískt þegar mamma hans er skotin. Ég leigði samt myndina, en settist á milli þeirra og horfði á hana með þeim.

Svo kom að dramatíkinni. Mamman og Bambi hlupu yfir engi á æðisgengnum flótta undan mönnum með byssur. Allt í einu heyrðist ógnarhvellur. Bambi hljóp einn áfram og komst í skjól í skóginum. Þar tók faðir hans á móti honum. Mamman var dáin.

Ég beið með öndina í hálsinum og reiknaði með ekkasogum frá systrum. Ekkert slíkt kom.

"Er mamman dáin?" spurði Elísabet. Ég sagði, eins og satt var, já, mamman var dáin.

Engin sérstök viðbrögð við því.

Í næstu senu er Bambi á einhverju vappi og sér þá reyk stíga upp frá búðum mannanna. Þá snýr Margrét sér að mér og spyr: "Eru þeir núna að sjóða mömmu hans?"

Mér þótti nú alveg nóg um þetta kaldlyndi.

Ég rifjaði þessa sögu upp á dögunum. Þá sagði Magga systir mér sögu af Eddu dóttur sinni. Hún var á svipuðu reki og systurnar þegar mamma hennar bar svið á borð. Edda spurði hvað þetta væri og Magga sagði að þetta væru lambahausar.

Þá spurði Edda, með ósvikinni aðdáun: "Vá, mamma, sástu bara lömb og skertirðu hausana af þeim?"

Þetta kaldlyndi er ekki bundið við systurnar í Logalandi.

Flokkur: Bloggar | Facebook