Norn og draugur

31.10.2007 | 12:41

Systur voru skelfilega ógnvekjandi þegar þær fóru loks úr húsi í morgun, undir hádegi.

Í gær var öll familian Friðriksson í mat, systur höfðu eytt klukkutima í heita pottinum síðdegis með frænkum sínum Ellen og Agnesi frá Svíþjóð, Magga frænda og Einari frænda og svo léku þær yfir sig með öllum frændsystkinunum í matarboðinu. Þær voru örmagna af hamingju þegar þær skriðu í rúmið.

Heimilisfólk og næturgestir í Logalandi hrutu til tæplega 9 í morgun, en svo fengum við okkur góðan morgunmat og því næst var kominn tími til að gera systur klárar fyrir daginn. Í dag er ekki kennsla í skólanum, en frístundaheimilið er opið og þar er hrekkjavaka. Margrét átti ekki í minnstu vandræðum með að ákveða hvað hún ætlaði að vera: Norn, enn einu sinni. Hún er líka alveg sérstaklega fín norn, hlær ískrandi og hrollvekjandi hlátri svo skín í skörðóttan tanngarðinn. Svartir sokkar, svartar buxur, svartur kjóll með stjörnum og tunglum, skupla á höfuð og krímótt andlit. Loks greip hún strákústinn og þá var hún fullkomin.

Elísabet ákvað í gær að vera draugur. Ég fann hvítt lak og klippti gat á það. Mér tókst að klúðra því, gatið var eiginlega of stórt. Þetta voru augljóslega of flóknar hannyrðir fyrir mig. Þar með lauk mínum afskiptum af draugabúningnum og Kata snikkaði hann til. Maggi bróðir hennar sló svo algjörlega í gegn þegar hann greip tússpenna og teiknaði beinagrind framan á búninginn. Þar var hvert bein á sínum stað, enda maðurinn læknir og ætlaði sko ekki að klikka á einni einustu kjúku.

Elísabet horfði á frænda sinn teikna beinagrindina og spurði svo allt í einu: "Af hverju veistu alveg hvernig beinagrind á að vera, þegar þú ert heila-eitthvað?"

Heilaskurðlæknirinn Maggi sagði að vissulega hefði hann sérhæft sig á því sviðinu, en útskýrði svo að allir læknar þyrftu að byrja á að læra hið sama. Þar á meðal um beinagrindina. Elísabet spurði mikið út í þetta. "Hvernig lærir maður um beinin? Eru myndir í skólabókunum? Eru stórar beinastyttur? Æfirðu þig á alvöru fólki?"

Maggi gat til allrar hamingju upplýst að hann hefði ekki æft sig á alvöru fólki, heldur fyrst lesið, skoðað myndir og líkön og svo byrjað að aðstoða aðra lækna, áður en hann fékk sjálfur að krukka í beinum og heilum. Okkur var öllum mjög létt að heyra það.

Ég málaði stelpurnar í framan, Margréti með djúpar hrukkur og alla grákrímuga í framan. Elísabet hvíta í framan, en svarta um augu og með bláar varir. Hún hafði vit á að harðneita að greiða sér, enda var úfna hárið miklu flottara lúkk.

Ég verð að muna að setja inn mynd af þeim seinna í dag.

Flokkur: Bloggar | Facebook