Þolinmæði þrautir vinnur allar

Þegar systur voru að koma sér í háttinn var ég eitthvað að argast í þeim inni á baði. Allt í einu horfði Margrét einlæg á mig og sagði blíðlega: "Þú ert alltaf mjög þolinmóð við okkur."

Ég fékk bullandi móral og sagði að það væri nú ekki rétt, núna hefði ég til dæmis ekki verið mjög þolinmóð.

"Þetta var kaldhæðni," sagði blessað barnið.

Athugasemdir

[Ragnheiður , 1.11.2007 kl. 13:56]

hahahaha ....já takk. Skák og mát bara.

[Kolbrún Kolbeinsdóttir, 1.11.2007 kl. 14:50]

Hrein snilld....   þú ert að ala up dömu þarna sem að á eftir að gera stórgóða hluti

[Fjóla Æ., 1.11.2007 kl. 17:15]

Góð. Þær láta ekki vaða yfir sig svo glatt þessar prinsessur þínar.

[Ásdís H (IP-tala skráð) 1.11.2007 kl. 20:07]

Dásamlegar dúllur!

Farnist þeim frábærlega í framtíðinni

[Ragnhildur Sverrisdóttir, 1.11.2007 kl. 20:54]

Fyrir löngu las ég einhvers staðar að börn næðu ekki kaldhæðni fyrr en um 10 ára aldurinn og það væri beinlínis nasty að beita henni á þau fyrr, þau skildu bara alls ekki af hverju fullorðið fólk talaði sér þvert um hug. Stundum hafa þær heyrt okkur Kötu segja eitthvað og þá höfum við útskýrt af hverju við tölum svona undarlega. Kaldhæðnin, sem sagt.

Þær eru að prófa sig áfram með þetta, en með misjöfnum árangri. Elísabet sagði við mig um daginn að það væri stórt gat á náttkjólnum hennar, en þegar ég kíkti var það agnarsmátt. "Kaldhæðni" útskýrði hún. Mér fannst nú ansi langt seilst í það skiptið