Hinar ótrúlegu

Þrátt fyrir að mæður hafi verið í rífandi stuðpartýi fram til klukkan þrjú í nótt vorum við sprottnar á fætur upp úr níu til að ná í systur til ömmu Möggu og afa Torbens. Gítartíminn byrjaði klukkan 10. Ég velti því fyrir mér, frá klukkan 9 og fram til hádegis, af hverju í ósköpunum við gerðum þetta - og það sjálfviljugar. Og þá meina ég, að rífa okkur út úr húsi vegna gítartíma. Ég er ekkert að kvarta undan partýinu, sem byrjaði sem virðulegt matarboð og endaði í keiluspili í tölvu. Löööööng saga, en skemmtileg. En auðvitað gerði þetta útstáelsi morguninn erfiðari en ella, því er ekki hægt að neita. Sumir þurfa sinn svefn!

Systur spiluðu á gítar á meðan ég skrapp í bakarí. Svo dunduðu þær sér hérna heima, en upp úr hádegi ákváðum við að fara í ísbíltúr. Þá voru þær orðnar afskaplega óþreyjufullar, Marta María ekki heima og Tara ekki heldur.

Eftir ísbíltúrinn kom Stebbi bekkjarbróðir í heimsókn og svo fóru þau þrjú í heimsókn til Halldóru bekkjarsystur. Þegar Tara kom heim flýtti hún sér þangað. Skömmu síðar bönkuðu tveir töffarar upp á hér, en ég held að þeir hafi ekki elt systur og vini til Halldóru. Nóg var nú samt. Þetta er ótrúlega krúttlegt, þessir krakkar hópast alltaf saman og ég veit að í sumar verður krakkastóð í garðinum hjá okkur alla daga. Eða hjá Mörtu Maríu, Töru, Halldóru, Stebba. . . .

Ég rölti eftir þeim rétt fyrir klukkan sjö, á meðan Kata sótti pizzu. Svo tókum við kósýkvöld, horfðum á Incredibles og tróðumst allar undir teppi.

Systur kíktu á bloggið og lásu athugasemdir við eigin færslur. Ó MÆ GODD, sagði Margrét og þóttist fara ægilega hjá sér. Elísabet var svalari að þessu sinni.

Athugasemdir

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 4.5.2008 kl. 01:34]

Dásamlegt að enn skuli vera möguleiki á að börn geti hist og leikið sér saman utan skólans.