Snjór

Systur voru á leið í háttinn þegar við sáum að farið var að snjóa úti.

Þær ærðust af fögnuði og við Kata vorum líka mjög kátar (og vonuðum að systur heyrðu engan falskan tón í fagnaðarlátunum  )

Þær gátu auðvitað ekki farið strax að sofa, heldur fóru í úlpu og stígvél og út í garð. Þar hnoðuðu þær snjóbolta og grýttu í mig. Sem var allt í lagi, því ég var inni og boltarnir sem skullu á rúðunni sköðuðu mig lítið.

Ég lýsti áhyggjum mínum af Litla kúluskít (sem heitir formlega Ford Ka), sagði að ég væri í vondum málum ef hann fennti í kaf. Og þyrfti nú ekki mikið til þess.

Þær ruku fram fyrir hús, til að skoða bílinn á bólakafi í snjó, en auðvitað var ástandið ekki svo slæmt.

Í morgun voru þær fljótar með morgunmatinn og drifu sig svo út að bursta af bílnum. Þeim fannst það alveg tilvalið, svona áður en þær færu í skólann. Og fegin var ég.

Snjórinn er víst góður!

Athugasemdir

[Kristín Björg Þorsteinsdóttir, 3.10.2008 kl. 15:55]

Ohhhh ekki fagnaði ég!!! Og ekki var ég par ánægð þegar ég þurfti að sópa og skafa í morgun. Og keyra í flughálku!!!!