Afturábak

Á sunnudagsmorgni í sumarbústað lá ég uppi á svefnlofti og systurnar báðar vaknaðar. Við vorum að reyna að hafa hljótt, svo kerlingarnar á neðri hæðinni vöknuðu ekki strax.

Elísabet lá á maganum í rúminu og horfði út á ísi lagt Skorradalsvatn. Og fór svo að lýsa líðan sinni. Henni var heitt í hjartanu, sagði hún. "Mér finnst svo gott að horfa svona út. Þá man ég alltaf svo margt. Núna man ég þrjár gamlar og góðar minningar."

Áður en hún gat rakið þær minningar hnussaði í systur hennar, sem enn var á bólakafi undir sæng: "Þú ert svo nútímaleg, Elísabet!"

Ég spurði hana hvað hún meinti, hvort hún hefði kannski ætlað að segja "fullorðinsleg."

"Nei," svaraði Margrét. "Nútímaleg. En ég meinti það afturábak. Svona kaldhæðni."

Sem sagt öfugmæli.

Svo hló hún eins og hýena. Og hinni heithjarta systur hennar fannst þetta líka óborganlega fyndið.

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 16.12.2008 kl. 16:00]

Krúttið.  Brilljant þankagangur á bak við orðið.

[Linda Linnet Hilmarsdóttir, 16.12.2008 kl. 23:58]

knús á þig og góða ljúfa nóttina

[Olla (IP-tala skráð) 17.12.2008 kl. 10:06]

Jii.. þær eru svo mikil krútt þessar stelpur og þvílíkir spekingar. Það er alveg ómetanlegt að eiga svona gullkorn þegar frá líður. Vildi óska þess að ég hefði verið duglegri að skrifa niður... já það var bara skrifað niður, í bók barnsins, þegar ég var með mína grísi litla.. en slatti af gullkornum til samt. Knús til ykkar.

[Ragnhildur Sverrisdóttir, 18.12.2008 kl. 00:17]

Knús um víðan völl til baka

Ég er mjög glöð að eiga öll þessi gullkorn. Við Kata höfum alltaf safnað þessu í eitt skjal og þegar ég byrjaði að blogga varð enn auðveldara að henda þessu inn jafnóðum. Árið sem ég var heima að vinna var auðvitað gjöfulast, þá var tölvan alltaf tiltæk. Núna er ég ekki eins dugleg og mörg gullkornin fara forgörðum.Ég ætla kannski að muna eitthvað að morgni, en svo er það rokið úr mér þegar ég sest næst við tölvu til að blogga.