Gott, gott

Ósköp er nú gott að eiga vini sem hringja og bjóða manni í kvöldmat í miðri viku. Og eru rétt nýbúnir að fæða mann og hýsa í sumarbústað.

Verði ljós

Fyrir fimm vikum varð efri hæðin í Logalandinu rafmagnslaus. Ég reyndi að dekstra rafmagnstöfluna til, setja einn rofa upp í einu og finna þannig hvar meinið lá. Það dugði ekkert, bilunin var svo alger að öll taflan var úti.
Mér tókst, í gegnum klíkuskap, að fá rafvirkja med det samme. Hann tók töfluna í sundur, fann biluðu tenginguna og tókst að koma rafmagni á eftir hæðina, fyrir utan forstofu og gestabað. Og engin lýsing var í stétt fyrir framan hús. Svo sagði hann að ég yrði að fá kollega hans til að rekja bilunina á réttan stað, líklega væri þetta ónýtur spennir fyrir halogen-ljós.
Fimm vikum síðar kom loksins, loksins kollegi hans, eftir ótal simtöl og jafn mörg loforð um að hann kæmi ábyggilega ,,á morgun". Sá opnaði töfluna á ný, stakk vírnum á sinn stað, allt lýstist upp og engrar bilunar vart.
,,Ef slær út aftur hjá þér þá hringirðu bara og ég kíki á þetta."
Ég vissi ekki hvort ég átti að hlæja eða gráta.

Vírushremmingar

Úps!
Ég bið fólkið á msn-listanum forláts á vírusnum, sem ég dreifði um allar trissur. Held ég hafi fengið hann frá Lottóinu, en er ekki viss. Mér leið ekki vel þegar ég sá hvern gluggann á fætur öðrum opnast og þessi fjári dreifði sér í mínu nafni um allt.
Mér er nær að vera að unglingast svona með tækninýjungar.

Snjór, snjór, snjór!

Frábær helgi að baki. Á laugardag heimsóttum við Addý og Báru í sumarbústaðinn í Skorradal. Þar var dekrað við okkur, m.a. með snilldar rizotto.
Á sunnudagsmorgun var Logalandið á kafi í snjó. Við fórum út með snjóþoturnar og nágrannarnir á nr. 2 bættust í hópinn. Flott fimm barna lest sem brunaði niður brekkuna ;)
Svo gerðum við flott snjóhús við nr. 2, fengum heitt súkkulaði með rjóma, fullorðna fólkið dálitla púrtvínslögg og þá var orðið nógu dimmt til að fara með kertalugtir út í snjóhús.
Ungarnir hamingjusamir.
Fullorðna fólkið örmagna.
:)

Veiðileyfi í desember (Viðhorf í Mbl. 17. nóv)

Hann virðist ætla að hefjast enn á ný, söngurinn um að jólin séu hátíð kaupmanna, sem setji jólaskrautið allt of snemma upp, drekki öllum í auglýsingum og telji fólki trú um að það sé algjörlega bráðnauðsynlegt að eignast alls konar óþarfa.
Og nú hefur enn einu sinni verið gerð könnun á því hve miklu Íslendingar muni eyða í jólahaldið. Rannsóknarsetur verslunarinnar segir að það verði um 8 milljarðar króna. Reiknað er með að þessi mikla verslun fari á skrið á nýbyrjuðu kortatímabili. Íslendingar ætla víst flestir að kaupa jólagjafir fyrir um 26 til 50 þúsund krónur, en tæpur fjórðungur þjóðarinnar reiknar með að nota 51 til 75 þúsund krónur í gjafir.
Jólin eru hátíð ljóss og friðar. Þau eru hátíð barnanna. Það má vel vera að sumum þyki þau líka vera hátíð kaupmanna og að þannig séu þau slæm birtingarmynd neyslusamfélagsins. Þar er ég algjörlega ósammála.
Í desember vil ég fara á jólatónleika, sjá jólakvikmyndir, kaupa jólaskraut og skreyta allt hátt og lágt heima hjá mér. Ég vil kaupa sérstakt jólaskraut til að punta nýja herbergið stelpnanna minna og útbúa fallegan aðventukrans á stofuborðið. Ég vil fara með stelpurnar mínar á jólaleikrit og kaupa handa þeim fín og falleg jólaföt. Ég vil hlaupa á milli verslana og finna þessa einu réttu jólagjöf handa konunni, dætrunum, vinum og vandamönnum. Ég vil rogast með hvern innkaupapokann á eftir öðrum út úr matvöruversluninni, með hangikjöt og hamborgarhrygg. Ég vil kaupa stóru úthafsrækjurnar af samstarfskonu minni, því þær verða girnilegur forréttur. Ég vil hafa uppi á honum Ævari og kanna hvort hann fer til rjúpna, svo veislumaturinn á aðfangadagskvöld verði eins og hann hefur alltaf verið, allt frá því að pabbi minn fór á fjöll með haglabyssuna sína. Ég vil norpa í kuldanum við jólatréssöluna, mæla og spá þar til ég hef fundið fallegasta tréð í stofuna heima. Ég vil sitja fram á nótt, skoða jólakortin sem ég fékk í fyrra og skrifa ný til fólks um allan heim, sem ég sinni því miður ekki sem skyldi aðra mánuði ársins. Ég vil koma heim úr vinnunni og sjá lítinn bunka af jólakortum á mottunni undir póstlúgunni. Ég vil fara í ÁTVR og kaupa gott púrtvín til að sötra með köldum gestum sem kíkja í aðventuheimsókn. Ég vil skúra allt og skrúbba, svo heimilið verði glansandi fínt um jólin. Ég vil eyða einum degi í piparkökubakstur með Kötu og stelpunum. Ég vil líka baka smákökur eins og mamma mín bakaði alltaf. Ég vil kaupa fínasta pappír og kort til að jólapakkarnir verði glaðlegir og fallegir. Og þessa aðventuna vil ég líka fara til Kaupmannahafnar og eiga náðuga stund í julefrokost með Kötu á Det Lille Apotek.
Auðvitað sýnir flest í þessari upptalningu botnlausa neysluhyggju, ef fólk kýs að líta svo á. Kona, sem búsett er í útlöndum og hefur sjálf yfirdrifið að bíta og brenna, sagði eitt sinn við mig að hún væri fegin að vera ekki hér á landi í desember, því hérna væri svo brjálað stress. Hún treysti sér bara ekki til að horfa upp á þetta innkaupabrjálæði, þar sem fólk stundaði hamslausa eyðslu í tilefni jólanna.
Við þessu á ég bara eitt svar: Ég kýs að eyða mínum eigin peningum, sem ég hef aflað á heiðarlegan hátt, í mína þágu og fjölskyldu minnar á jólunum. Mér er gjörsamlega fyrirmunað að skilja, hvers vegna annað fólk hefur svo þungar áhyggjur af innkaupum mínum í desember. Sjaldnast gerir þetta sama fólk athugasemdir þegar ég kaupi mér flík, eða þegar fjölskyldan fer í sumarfrí. Af hverju í ósköpunum er þá opið veiðileyfi á mig og aðra neytendur í desember? Er kannski skemmtilegra að varpa skugga á jólagleðina en venjulega, hégómlega gleði yfir einhverju öðru?
Og hvers vegna þarf ég að sitja undir því að þessi "eyðsla" mín í desember varpi á einhvern hátt skugga á tilefni sjálfra jólanna? Fær það staðist að innkaupaferðirnar mínar rýri gildi trúarinnar, dragi úr mikilvægi aðfangadags og jóladags? Er ekki hægt að gera sér dagamun, en minnast þess samt af hverju við höldum jól?
Ég þarf vonandi ekki að taka það sérstaklega fram, en geri það nú samt, að ég tala ekki fyrir hönd þeirra sem eiga á einhvern hátt um sárt að binda eða geta ekki notið jólanna sem skyldi, hvort sem það er vegna veikinda, fátæktar eða af öðrum ástæðum. Sá hópur er heldur ekki sá sem hæst hefur í desembermánuði um "kaupmannajól" og "neyslubrjálæði". Og auðvitað eru fjölmargir sem láta eitthvað af hendi rakna í desember til þeirra sem standa verr að vígi. Og gera það ekki síst af því að það er sjálfur jólamánuðurinn.
Ég ætti nú ekki að eyða öllu púðrinu í að býsnast yfir þessu tuði margra um eyðslu og neyslukapphlaup fyrir jólin. Líklega ætti ég að spara eitthvað fyrir nýárið. Því þá eru Íslendingar víst svo ægilega vitlausir að þeir eyða milljónum á milljónir ofan í alls konar flugelda og blys. Og kaupa enn á ný veislumat. Ég geri það svo sannarlega og læt fara alveg ægilega í taugarnar á mér alla þá sem segja, drjúgir á svip, að þeir ætli nú bara að fylgjast með nágrönnunum brenna peningunum sínum. Ekki yrði nú ljósadýrðin mikil ef allir hugsuðu svona.
Ég harðneita því að ég sé í einhverju kapphlaupi við Mammon í desember. Hins vegar sakar dálítið skemmtiskokk með honum ekki nokkurn mann. Þvert á móti, í desember lífgar það skokk upp á sál og líkama og fátt fær slegið á gleði mína. Nema fólkið sem sífellt sér sig knúið til að býsnast yfir hvernig aðrir kjósa að eyða eigin peningum.

Jólatónleikarnir

Ég er búin að bíða spennt eftir jólatónleikum í Höllinni. Þar átti Sinead O'Connor að syngja (eða Kate Bush ef Sinead væri upptekin) og fado-söngkonan Mariza frá Portúgal, ásamt minni spámönnum.
Núna eru tónleikarnir auglýstir. Engin Sinead, engin Kate, engin Mariza en hins vegar koma bæði Eleftheria og Patricia.
What the ....???
Svo verður Petula Clark heiðursgestur tónleikanna. Hún átti hit árið 1964.
Það er huggun harmi gegn að Eivör Pálsdóttir verður þarna. Hún er snillingur. Og mér skilst að þessi Sissel geti sungið, en hún er norsk, svo ég hef töluverða fordóma.

Innlit Útlit

Mér er sagt að vinnustaðurinn minn hafi verið í hinum alræmda sjónvarpsþætti Innlit Útlit. Ég var ekkert vöruð við þessu og núna er of seint að fara til Sævars Karls og dressa sig upp.

Enn af alkemista

Í gærkvöldi komu ágætar konur í heimsókn. Ég asnaðist til að fara að býsnast enn og aftur yfir Alkemistanum, þrátt fyrir að Kata hvessti á mig augun, löngu búin að fá hundleið á umræðuefninu.
Auðvitað kom í ljós að önnur þessara ágætu kvenna hafði lesið bókina og litist svona ljómandi vel á hana. Hún lýsti söguþræði bókarinnar frá bls. 19 og til enda, í vonlausri tilraun til að sannfæra mig um ágæti hennar.
Mátulegt á mig.

Skemmtilegri fréttir

Ég fæ stundum yfir mig nóg af fréttum.
Þá kíki ég á þessar vefsíður og öðlast aftur ofurtrú á mannkyninu.

http://www.onion.com

http://www.baggalutur.is

Pirrandi afskiptasemi

Ég þoli ekki þegar fólk fettir fingur út í eyðslu annarra á eigin peningum í desember.
Best ég fái útrás í Viðhorfi á morgun.