Burt með nauðgunarlyf!

Baráttukonan Heiða (www.skessa.blog.is) færir sterk rök fyrir máli sínu varðandi nauðgunarlyf (date rape drugs).

Kíkið á síðuna hennar og leggið henni lið. Hérna er samantekt á málinu:

Eins og nokkur ykkar hafa kannski tekið eftir, hef ég verið að kynna mér svefnlyfið Flunitrazepam  undanfarið. Flunitrazepam er sama lyf og Rohypnol, engu breytt nema nafninu, og hefur verið þekkt sem nauðgunarlyf í mörg ár. Ég hef leitað eftir svörum og almennum upplýsingum um lyfið undanfarið og niðurstöðurnar eru sláandi.

Þetta tiltekna svefnlyf hefur enga sérstöðu sem er til bóta fyrir þá sjúklinga sem þurfa á svefnlyfi að halda. Á markaðnum eru tugir svefnlyfja sem gagnast sjúklingum alveg jafn vel  og sem ekki hafa þá "kosti" sem nauðgarar sækjast í, þ.e. minnisleysi og almennt rænuleysi til að veita nauðgara mótspyrnu.

Augljósasti kostur lyfsins er að sjálfsögðu sá að nauðgarar geta verið nokkuð vissir um að  fórnarlambinu er nánast ómögulegt að kæra eða framfylgja kæru vegna þessa minnisleysis. Lyfið er stundum notað við dáleyðslu vegna þess að það er nánast hægt að fá fólk til að gera hvað sem er undir áhrifum þess.

Hérna koma linkar á fyrri skrif mín um lyfið og svör Landlæknis. En óvísindaleg könnun mín á því hversu algengt það er að lyfinu sé laumað í drykki kvenna á skemmtistöðum borgarinnar kom mér á óvart.. þrátt fyrir að ég hafi verið nokkuð viss um að þetta sé miklu algengara en fólki grunar svona almennt.
Rohypnol 1

Rohypnol 2

Svör Landlæknisembættisins

Sem konu og móðir tveggja dætra er mér mikið í mun að þessum óþverra sé hent út af lyfjaskrá hér á landi. Á árinu 2006 var rúmlega 11.000 skömmtum ávísað af lyfinu. Samkvæmt upplýsingafulltrúa Lyfjastofnunnar er best að koma svona málum á framfæri til Lyfjastofnunar, sem síðan leggur þau fyrir Lyfjanefnd.

Læt fylgja póstinn sem ég sendi í dag á netfangið [e-mail]

Ég vona að sem flestir láti heyra frá sér, karlmenn og konur. Því fleiri sem senda þeim beiðni/kröfu um að lyfið sé tekið af skrá því betra!

 

Lyfjastofnun Ríkisins

Svefnlyfið Flunitrazepam hefur enga jákvæða virkni fyrir þá sjúklinga sem neyta þess fram yfir þá tugi annara svefnlyfja sem eru á lyfjaskrá.

Virka efnið í lyfinu hefur þó þau neikvæðu áhrif að af því skapast algjört minnisleysi og getuleysi til að greina umhverfi sitt. Þessi atriði hafa valdið því að lyfið hefur þann vafasama heiður að vera þekkt sem "nauðgunarlyf" (Date-Rape). Lengi hefur tíðkast, hér á landi sem annars staðar, að lauma því í drykki kvenfólks til að ná fram áðurnefndu minnis- og getuleysi og ef allt fer samkvæmt áætlun fylgir nauðgun í kjölfarið. Það er nánast ógerlegt fyrir fórnarlamb þessa að kæra til lögreglu sökum minnisleysis.

Árið 2006 var Flunitazepam ávísað í ríflega 11.000 skömmtum. Þar sem lyfið hefur enga sérstöðu til bóta fyrir þá sjúklinga sem nota það fer ég þess á leit að Flunitrazepam verði tekið af lyfjaskrá hér á landi hið snarasta.

Öryggi stúlkna/kvenna hlýtur að vega þyngra en svo að nauðsyn teljist til að hafa þetta hættulega lyf í umferð

Virðingafyllst

 

 

Prívat

Systur kvöddu besta leikskóla í heimi í dag, með næstum endalausum knúsum, kossum og heitstrengingum um að koma oft í heimsókn og halda sambandi við alla vinina.

Á leiðinni heim lýsti Elísabet tilfinningum sínum. En bætti svo við: "Þú setur það ekki inn á bloggina."

Sumt verður fólk að fá að eiga með sjálfu sér.

Ég spurði Margréti hvernig henni hefði liðið. Hún sagði að sér hefði þótt leiðinlegt að kveðja, af því að hún hefði viljað vera aaaaaaðeins lengur á Sólhlíð.

Ég spurði hana hvort henni væri sama þótt ég setti þetta inn á tölvuna.

"Auðvitað", svaraði hún með áherslu.

Skrítnar skrúfur.

Í skólanum

Systur hittu Erlu kennara í fyrsta sinn í morgun. Þær voru ægilega spenntar og snöggar að koma sér í skólafötin. Svo fóru þær í sparikápurnar, sem helgaðist nú aðallega af því að úlpurnar og flíspeysurnar voru í leikskólanum. En auðvitað er vel við hæfi að klæða sig upp á svona degi.

Í tilefni dagsins fórum við í bakaríið í Austurveri, þar sem systur fengu heitt kakó og snúða í morgunmat. Svo fórum við í Fossvogsskóla. Við þurftum að bíða dálitla stund, en notuðum tækifærið og rannsökuðum stelpuklósettið. Þær systur ætla sko ekki að lenda í því að finna það ekki þegar mest á ríður.

Þegar Erla bauð okkur inn í skólastofuna urðu systur dálítið undirleitar og feimnar, en heilsuðu samt kurteislega. Svo settust þær hlið við hlið á móti Erlu, en við Kata við hliðina á þeim.

Erla spurði þær að hinu og þessu og þær svöruðu öllu greiðlega. Þetta var samt dálítið stressandi sýndist mér. Allt í einu sá ég að Elísabet laumaði hægri hendi í vinstri hönd systur sinnar. Skömmu seinna sleppti hún takinu og þá var ljóst að hún var farin að slaka á.

Margrét hefur verið uppfull af spurningum síðustu vikurnar um allt sem snertir skólann. Hún sá sér leik á borði þegar hún loks hitti kennarann og spurði um allt milli himins og jarðar. Hvað væri í litla, lokaða herberginu í horninu, af hverju væru kerti á borðinu og af hverju væri þá lampi líka. Og fékk nákvæmar lýsingar á því, að í frímínútum væri alltaf einhver kennari eða annar starfsmaður á gangi um skólalóðina og ef eitthvað kæmi upp þyrfti bara að snúa sér til hans. Henni létti mjög, enda hefur þetta hvílt einna þyngst á henni. Loks sýndi hún kennaranum svo stóra skarðið sitt og þar með hafði hún fengið allar nauðsynlegar upplýsingar og kennarinn verið upplýstur um allt sem mestu máli skipti.

Þegar við komum út úr skólastofunni beið Marta María vinkona eftir að fara inn til kennarans, svo þar urðu fagnaðarfundir. Og í næstu stofu fréttum við af Bjarka Mögguvini hjá sínum kennara. Þær systur eiga eftir að vera eins og fiskar í vatni í þessum skóla.

Systurnar fóru svo í síðasta skipti í besta leikskóla í heimi, með birgðir af íspinnum og frostpinnum með sér. Og það verður pizzu-veisla síðasta daginn.

Á morgun byrjar alvara lífsins. Klukkan 8:10.

Systur sulta

Systur gerðu rifsberjahlaup á þriðjudag, eftir heimsókn til afa og ömmu í Gilsó. Þar fylltu þær skál af rifsberjum og nokkur villt jarðarber fengu að fljóta með. Svo komu þær heim, vigtuðu berin, mældu sykur saman við og afraksturinn var 8 krukkur. Við Kata eigum eftir að hreinsa runnann við gott tækifæri og sulta fyrir veturinn, en á þessu heimili kemur engin önnur sulta til greina svo birgðir verða að vera nægar. Við getum t.d. alls ekki borðað okkar vikulegu klatta um helgar án þess að hafa rifsberjasultuna með.

Linda á leikskólanum fékk þær systur til að lýsa sultugerðinni og sendi mér óborganlegt myndband. Þar eru þær systur í essinu sínu, leiðrétta hvor aðra alveg endalaust, en segja samt báðar nákvæmlega sömu söguna

 

Fyrirmyndir

Það er gott að hugsa þegar tennurnar eru burstaðar á morgnana. Nú, eða hárið. Elísabet var alla vega hugsi á baðherberginu í morgun. Svo elti hún mig fram og sagði upp úr eins manns hljóði: "Það er gott að þið eruð mömmur okkar."

Fátt er nú betra fyrir sálartetrið en svona yfirlýsingar í morgunsárið.

Svo hélt hún áfram: "Þið kunnið svo margar skemmtilegar sögur. Eins og þegar Knútur frændi klessti á mömmu á sleðanum. Og þegar mamma plataði hann til að gefa sér súkkulaðið sitt. Eða þegar þú fórst að ná í eggin fyrir ömmu Deddu og braust þau öll. Og fékkst gat á hausinn þegar stóllinn datt á þig."

Jamm, alltaf gaman að heyra hrakfallasögur af mæðrunum.

Við erum óskaplega góðar fyrirmyndir.

Dæs...

Óskastund

Við kvöldmatarborðið sögðu Kata og Elísabet eitthvert orð samtímis og Elísabet rétti strax fram litla fingur, svo þær gætu krækt saman fingrum og óskað sér.

Svo vildi hún fá að vita, hvers Kata hefði óskað sér. Þær systur halda því báðar fram, að óskir rætist aðeins ef maður segir frá þeim, alls ekki annars. Kata samþykkti að láta óskina sína uppi og sagðist hafa óskað þess að skólaganga Elísabetar yrði mjög skemmtileg.

Glottið á Elísabetu sýndi, að hún hefur fyrir löngu gert sér grein fyrir að mömmur óska oftast einhvers sem kemur dætrunum vel. Þegar Kata bað hana að segja sér hvers hún hefði óskað sér brosti hún út að eyrum og svaraði: "Ég óskaði þess að óskin þín rættist!"

Fínt að baktryggja óskirnar svona

Æfing

Stelpurnar æfðu að ganga í skólann í dag. Eftir leikskóla fórum við í stígvél og regnúlpur og gengum frá Logalandi og "alla leið" í Fossvogsskóla. Þetta var  nú ósköp rólegt rölt og tók heilar tíu mínútur. Elísabet hafði allt á hornum sér, fannst greinilega óskaplega hallærislegt að æfa leið sem hún taldi sig nú aldeilis fullnuma í og ætlaði að sökkva niður úr götunni þegar ég krafðist þess að þær litu til beggja hliða og hlustuðu, áður en þær gengu yfir götuna. Hún er strax komin á "ég-fer-hrikalega-hjá-mér-þegar-mamma-mín-talar-of-hátt-um-sjálfsagða-hluti"-aldurinn. Ég sagði henni að það þýddi ekkert að láta svona, þetta væri einfaldlega í starfslýsingu minni, ef ég gerði þetta ekki þá væri ég ekki mamma. "Jæja þá," sagði hún og kvartaði ekki meira.

Heimleiðin tók miklu, miklu lengri tíma, því þá lét ég eftir Margréti að stoppa í hvert sinn sem hún sá eitthvað ótrúlega áhugavert. Fyrst var það stór skrúfa, sem var svo stór að "hundraðmilljón maurar gætu ekki loftað henni", því næst var það myndarleg grein, sem nauðsynlegt var að lyfta hátt yfir höfuð um leið og sungið var Hæ-hó-jibbý-jei og að það væri kominn Sautjándi júní, þá var röðin komin að ótrúlega áhugaverðu, rauðleitu laufi, því var snarlega sleppt þegar gula laufið  birtist, sem svo aftur gleymdist þegar uppgötvaðist hvað það getur verið stórkostlegt að klessa reyniber á gangstéttinni og loks var það þessi gegnsósa pappírssnepill, sem beinlínis varð að reyna að lesa eitthvað útúr. Þá eru ótaldir allir pollarnir, þrjúhundruð og eitthvað, sem þurfti að stíga í.

Ég varð að láta þetta eftir henni. Ég man ósköp vel hvað það tók mig langan tíma að fara í skólann og heim aftur, af því að ég þurfti t.d. á hverjum einasta degi að fylgjast með hvernig bananahýðið, sem ég fann bakvið stein í upphafi skólagöngunnar varð smám saman brúnna og svo kolsvart.

Syfja

Elísabet kom upp í þegar vekjaraklukkan hringdi í morgun. Og auðvitað hélt hún því fram að hún hefði legið vakandi fram að því, enda sefur hún aldrei.

Þegar hún hafði kúrt dálitla stund heyrðum við bauk frammi. Margrét var greinilega komin á fætur. Við heyrðum hana trítla fram úr herberginu sínu og svo kom daufur dynkur. Hún birtist í dyrunum hjá okkur og sagði: "Ég er svo syfjuð að ég klessti á!"

Systur hennar fannst þetta óborganlega fyndið og spurði hana hvar hún hefði klesst á. Margrét gat ekki svarað því, sagðist vera svo syfjuð að hún vissi það ekki. Þetta fannst systur hennar enn fyndnara.

"Ég er svo syfjuð. Og svo er ég líka með stírur í aukanu og get varla opnað það," stundi Margrét og laumaðist undir sæng hjá mömmu sinni. (Hún getur nú alveg sagt "auganu", en stundum er nauðsynlegt að kveða fast að).

Koffín

Lífið er sko alls ekki flókið. Nú er hægt að greina persónuleika fólks með því að spyrja það örfárra og kjánalegra spurninga. Voila! 

Samkvæmt kaffiprófinu er ég latte, tvöfaldur espresso og flóuð mjólk:

"Þú ert skapstór og íhaldsamur einstaklingur sem lætur ekki bjóða sér hvað sem er. Undir vissum kringumstæðum leyfirðu þér að prófa nýjungar, en þó aðeins að vel athuguðu máli. "

Þetta er sosum allt í sóma. Ég hefði fengið nett áfall ef ég hefði verið koffínlaust soja sull.

Morgunmatur

Systur borðuðu morgunmat heima í dag, við verðum jú að æfa okkur aðeins áður en skólinn byrjar. Mömmur þurfa að kaupa nýja lýsisflösku, því nú er ekki lengur hægt að stóla á leikskólann.

Morgunmaturinn varð tilefni til mikilla umræðna um hvað væri nú best í magann áður en þær fara í skólann. Elísabetu fannst alveg kjörið að fá heitt súkkulaði með þeyttum rjóma. Ég aftók það með öllu, en sagði lítið mál að hita kakó og svo gætu þær fengið ristað brauð með. Nei, Elísabetu leist ekkert á ristaða brauðið, hún sagðist vera allt of lengi að borða það. Sem er hárrétt, enda er hún með sömu ósköpunum gerð og mamma hennar, að geta varla borðað fasta fæðu þegar hún er nývöknuð.

"Hvað heitir þetta sem er svona jógúrt og er rautt á litinn og með mynd af jarðarberjum?" spurði Elísabet. Þykkmjólk með jarðarberjum, svaraði ég og þá tilkynnti hún að hún vildi gjarnan fá svoleiðis. Með kakóinu.

Margrét var ekki í nokkrum vafa um hvað hún vildi helst. "Súrmjólk með púðursykri," sagði hún. "Og heitt kakó með."

Fullorðnu fólki þykir kannski ekkert sérstaklega girnilegt að moka upp í sig þykkmjólk eða súrmjólk og drekka heitt kakó með. En fullorðið fólk er heldur ekki að byrja í 1. bekk.