Hálfnað er verk...

Morgunkaffi og blöðin úti á palli, enn einn daginn. Hvar endar þetta?

Gréta, Gísli og Greipur komu í brunch, Greipur hvarf í trampólín/kofa/pott heiminn en við fullorðna fólkið gátum slúðrað í ró og næði fram eftir degi.

Eva Berglind var næsti krakkagestur, hvarf inn í sama heim.

Svo örstutt stopp í afmæli hjá Freyju Sóldísi Höllu-og-Gulla-dóttur, þaðan beint í grill hjá tengdó.

Það væri hægt að hafa mörg orð um þetta allt saman, en samt gerðist nákvæmlega ekki neitt.

Svona eiga sólardagar að vera.

Kvöldið átti að fara í að viðarverja pallinn. Verkið er hafið. Því mun ljúka.

Vasapeningar

Yfir kvöldmatnum í góða veðrinu úti á palli fór Margrét að ræða hvort ekki væri nú tilvalið að þær systur fengju borgað fyrir að vinna hin og þessi verk. "Við erum búnar að vinna húsverk OG garðverk í dag!" sagði hún og það var vissulega hárrétt.

Svo fór hún að telja upp fyrir hvað mætti borga þeim systrum og hversu há upphæðin ætti að vera. Henni fannst fínt að fá krónu á dag og alla summu vikunnar borgaða út á laugardögum. Svo tilkynnti hún að þær systur gætu unnið húsverk og garðverk þangað til þær færu í menntaskóla.

Elísabet tók andköf af skelfingu: "Margrét, ertu brjáluð?! Maður þarf að vera tuttugu ára, eða nítján ára eða sautján til að vera í menntaskóla!! Ég ætla EKKI að vinna alveg þangað til ég verð gömul!!"

Margrét tók þessari gagnrýni með ró og sagði að þær þyrftu kannski ekki að vinna mikið á hverjum degi. Ég benti á, að þar sem þetta væri húsið okkar allra og garðurinn okkar allra væri ekki nema eðlilegt að þær hjálpuðu til án þess að fá sérstaklega borgað fyrir það. Kata bætti við að kannski væri kominn tími á einhverja vasapeninga í haust, þegar skólinn byrjaði. Þá myndu þær alltaf klæða sig alveg sjálfar á morgnana og búa um rúmin sín.

Þetta fannst Elísabetu alveg nóg. "Ókei, ég skal alveg gera eitthvað lítið, en ég nenni sko ekki að vinna á hverjum degi eitthvað mikið."

Sumarsæla

Systur fóru til guðmæðra í næturgistingu. Þar væsir ekki um þær. "Fótbolti og grillaðar pulsur," sagði Bára guðmóðir þegar við hringdum.

Eintóm hamingja.

Og Bára sendi þessa mynd til staðfestingar

 

Hálsbólga

Kata keyrði systur í fótboltaskólann í morgun. Tíu mínútum eftir að þær óku á brott hringdi síminn hérna heima. Það var Elísabet: "Ég gleymdi að kveðja gíraffann minn. Hann er með svo mikla hálsbólgu. Viltu knúsa hann og gefa honum pillu?"

Ég lofaði því. Hver finnur ekki til með gíraffa með hálsbólgu?

Þar sem fjörið er mest

Enn og aftur voru systur að tala um Ísafjarðarferð, hvað það væri gaman í sumarbústaðnum þar sem afi og amma eru, á Grundinni, og hvað það væri gaman að vera í garðinum hjá Möggu frænku á Kirkjubæ. Reyndar ruglaðist Elísabet aðeins í ríminu og sagði "gaman á Grund og í kirkjugarðinum".

Hér sé stuð.

Illt í röddinni

Eftir fótboltaskólann í dag fóru systur með Matthildi frænku og Tuma krílahundi í leiðangur. Þau fóru í langan göngutúr í Elliðaárdal og borðuðu nesti við Indjánafoss. Sverrir Karl uppáhaldsfrændi var líka með í för, svo þetta var eintóm sæla.

Elísabet kvartar eitthvað undan eymslum í hálsi núna, en miðað við lýsingar Matthildar stafa þær líklega af því hvað hún borðaði mikið í dag  En hún lýsir þessu alla vega svona: "Mér er illt í röddinni. Mér er illt þegar ég hósta og þegar ég tala. Og mér er meira að segja illt í röddinni þegar ég er ekki að nota hana!" (sem gerist afar sjaldan og þá helst þegar hún sefur)

Skemmtilegast

Enn og aftur fæ ég staðfest hve lífið er einfalt þegar maður er sex ára.

Ég spurði systur í morgun hvað væri skemmtilegast á Ísafirði, af því að nú fer að styttast í ferð okkar þangað.

Margrét sagði að Súkkulaðidalur væri skemmtilegastur, en þangað förum við einu sinni í hverri Ísafjarðarheimsókn og hirðum upp súkkulaðið sem dvergarnir í þúfunum lauma út til kríla. "Og við förum sko þangað einu sinni og svo vil ég ekki heyra orð um það meir!!" sagði Margrét, bara svona til að vera viss. Auðvitað förum við þangað. (hvar ætli barnið læri annars að taka svona til orða? )

Elísabet hugsaði sig vel og lengi um, af því að það er af svo mörgu skemmtilegu að taka. Loks sauð hún allar pælingarnar niður í að það væri skemmtilegast að "vera í garðinum hjá Möggu frænku." Nú mætti ætla að þetta væri einhver töfragarður, en það er hann reyndar ekki. Töfrarnir felast ekki í garðinum sjálfum heldur Sverri frænda, hundinum Tuma og öðrum skemmtilegum í garðinum.

Fær ekki boltann

Þegar ég kom að sækja þær systur í fótboltann var hálftími eftir. Hópurinn var að æfa vítaskot, en svo var ákveðið að skipta í lið og keppa. Elísabet neitaði að vera með og ég varð mjög undrandi, enda hefur henni alltaf þótt skemmtilegast að berjast um boltann í leik.

"Það þýðir ekki neitt, strákarnir senda aldrei boltann til mín," sagði hún. Svo útskýrði hún að hún hefðu margoft kallað til þeirra að hún væri frí og þeir ættu að gefa á hana, "en það er alveg sama þótt ég sé alein og enginn nálægt og þeir geti alveg sent boltann til mín, þeir senda hann alltaf til annars stráks, þótt hann sé ekki á jafn góðum stað."

Þessi fjári byrjar ansi snemma, finnst mér, að senda boltann alltaf á karlmann þótt kona sé betur í stakk búin til að leysa verkefnið.

Strákar eru í meirihluta í fótboltaskólanum og ég hef dálitlar áhyggjur af að stelpurnar mínar missi móðinn. Þegar þær byrjuðu að æfa með Val í 8. flokki voru strákar jafn margir stelpunum og þær héldu sig alltaf til hlés. Strákarnir höfðu miklu meira sjálfstraust og flestir meiri reynslu af fótbolta. Stelpurnar ákváðu strax að þær hefðu ekkert í þá að segja. Um leið og við fluttum þær í 7. flokk, þar sem eru bara stelpur, fóru þær að blómstra. Núna virðist allt vera að sækja í sama horf.

Mamma lokkar

Margrét stillti sér upp fyrir framan mömmu sína, beindi að henni höndum, með fingur í einhvers konar gettó-klíku stöðu.

"Mamma, þú lokkar" sagði hún.

"Lokkar?"

Mikið verður gott þegar R-ið verður komið í hana. Mömmu hennar finnst alla vega eftirsóknarverðara að "rokka" en "lokka"

Fótboltaskóli

Systur eru í knattspyrnuskóla Vals á morgnana, frá 9-12. Fyrsti dagurinn var í gær og þær voru glaðar og kátar á leiðinni, enda alvanar að æfa fótbolta með Val. Þegar kom að því að skilja þær eftir, í stórum hópi krakka þar sem þær þekktu fáa, missti Margrét kjarkinn um stund, en hljóp svo inn á völlinn og ég fór í burtu.

Klukkan 12:01 var ég komin aftur til að sækja þær og Margrét þá orðin örvæntingarfull mjög. Hún tók þó gleði sína á ný en í gærkvöldi, þegar hún var orðin mjög þreytt, sór hún þess dýran eið að fara aldrei aftur. Hún var búin að gleyma því í morgun.

Elísabet, sem fór grátandi á fyrstu fótboltaæfinguna sína, er sallaróleg yfir þessu öllu saman. Á leiðinni á Hlíðarenda í morgun lagði hún systur sinni lífsreglurnar. "Þú skalt bara sitja hjá mér og hinum stelpunum þegar við borðum nestið," sagði hún og við nánari eftirgrennslan kom í ljós að það hafði Margrét ekki gert í gær, heldur setið inni í einhverjum gámi og maulað nestið sitt. "Við tölum svo mikið að við gleymum að borða nestið okkar," bætti Elísabet hin margorða við og fannst þetta greinilega toppurinn á tilverunni.

Eftir æfingu í dag kom í ljós að Margrét hafði ekki látið sér segjast, heldur borðaði nestið sitt í gámnum á meðan Elísabet sat úti hjá hinum stelpunum. Það var þó huggun harmi gegn að Bjarki besti vinur kom í fótboltaskólann í morgun.  "En ég sagði Margréti að koma og vera hjá okkur" sagði Elísabet, til að fyrirbyggja allan misskilning um að hún hefði ekki reynst systur sinni vel á ögurstundu.

Þegar ég gekk á Margréti kom í ljós að hún þorði ekki öðru en að vera kyrr í gámnum, "af því að það var enginn kennari". Þjálfarinn hafði sem sagt brugðið sér í burtu í kaffihlénu og Margréti vildi ekki víkja í burtu í því skelfilega öryggisleysi.

Við gerðum samning. Hún ætlar að sitja með hinum stelpunum á morgun.

Þessi fótboltaskóli er annars tær snilld. Ungir Valsarar kenna krílunum tökin á tækninni og þegar ég kom að sækja þær (kl. 11.30 samkvæmt samkomulagi við Margréti) voru tveir strákar um tvítugt að spila með krílahópnum. Það var greinilega toppurinn á tilverunni.

Eftir fótboltaskólann kom Edda frænka þeirra og sótti þær og fór með þær í Húsdýragarðinn. Þar hlýtur að vera eintóm sæla, dýr, leiktæki, gott veður og Edda uppáhald.