Stúfur

Systur eru sammála um eitt og útskýra: Það er svo skrítið að á daginn erum við rosalega spenntar. "Jólasveinninn kemur í kvöld, jólasveinninn kemur í kvöld!". En svo kemur kvöldið og þá erum við alveg, æ, "jólasveinninn kemur í nótt" og á morgnana erum við alveg, "vei, jólasveinninn kom í nótt".

Þær eru spenntar á daginn og glaðar á morgnana, en fremur stressaðar yfir næturvappinu á körlunum.

Stúfur á von á góðu. Þær systur sögðu að hann vildi fá skófir af pönnu, helst það sem brynni við barmana. Gjörasvovel og útbúa þannig pönnu.

Þær vita að jólasveinar eru óskaplega spenntir fyrir mjólkurvörum, svo niðurstaðan, eftir miklar og laaaangar umræður, varð að bræða rjómaost á pönnu. Við gættum þess að smyrja hann vel út á barma, svo Stúfur fengi uppáhaldið sitt, barmaskófir.

Þessi miður snyrtilega panna stendur nú á hellu við arininn, ásamt mjólkurglasi. Systur settu líka góða sleikju þar hjá, svo Stúfur næði öllu af pönnunni. Þær hafa annars töluverðar áhyggjur af honum, enn er spáð miklum veðurofsa og hann svona óskaplega smár. Svo er hann með gráa og ljóta vettlinga á mynd Brians Pilkingtons í bókinni góðu og Margrét vildi endilega finna hvíta vettlinga sem hún á og eru orðnir of litlir á hana. Það er auðvitað engin hemja að arka ofan af fjöllum með vonda vettlinga. Hún hætti nú samt við vettlingaleit þegar við sögðum henni að hann ætti nú ýmsar flíkur sem ekki sæjust á þessari einu mynd, enda hefði hann haft mörg hundruð ár til að sanka að sér prjónaplöggum. "Á hann líka trefil?" spurði hún áhyggjufull og rýndi í myndina. Já, hann á marga trefla. "En Grýla kann sko örugglega ekki að prjóna!" sagði hún.

Þær sofnuðu undrafljótt, eins og öll kvöld á aðventu.

Hæfileg refsing

Ég skrapp niður á lögreglustöð í morgun og færði Stefáni lögreglustjóra eintak af bókinni minni, Aðgerð Pólstjarna. Hann tók mér ljúfmannlega þótt enn ætti hann eftir að lesa bókina og launaði mér bókina með eintaki af geisladisk Lögreglukórsins. Sá diskur heitir "Hæfileg refsing." Ég veit ekki hvort ég þori að hlusta á disk með slíku heiti  Gott að löggan hefur húmor fyrir sjálfri sér.

Og hinir, sem ég var búin að lofa bók: Þetta er allt að koma, ég fæ fleiri eintök á morgun. Þá sendi ég bækur út og suður á þá sem koma við sögu í bókinni.

Giljagaur

Giljagaur kom í nótt, hvernig sem hann fór nú að því í þessu hávaðaroki, blessaður karlinn. Ég hefði átt að verða vör við hann, ég svaf ekki mikið í þessum látum. Núna var vindáttin önnur en á mánudag, svo lokið sviptist til hálfs af heita pottinum. Það var reyndar ágætt að prufukeyra garðinn og allan búnað í honum í þessum hressilegu rokum, núna er alveg ljóst hvernig hlutirnir þurfa að vera til að þola þessar rosalegu sviptingar.

En aftur að Giljagaur: Systur voru búnar að rifja upp vísuna um hann eftir Jóhannes úr Kötlum. Þær eiga fallegu jólasveinabókina, sem Brian Pilkington myndskreytti. Miklir snillingar, Jóhannes og Brian.

Í kveðskapnum um Giljagaur er tekið fram, að hann vilji helst stela froðunni af mjólkinni. Núna freyðir auðvitað ekki lengur á heimilum þegar spenvolg mjólk bunar í fötu, en systur kunnu að sjálfsögðu ráð við því. Í þeirra huga er froða á mjólk fengin með froðustútnum á espressó-vélinni. Lítið mál að bjarga því

Þær voru afskaplega lukkulegar í morgun með fingurstórar dúkkurnar, sem karlinn skildi eftir, þegar hann hafði troðið í sig smákökum, mandarínu og sleikt alla froðuna úr bollanum.

Elísabet, sem var eitthvað aum í gærkvöldi og með dálítinn hita, kvartaði sáran undan hálsbólgu í morgun og bar sig heldur illa. Við ákváðum að halda henni heima í dag. Sem þýðir að við verðum að fara mjög snemma að sækja Margréti.

Loksins...

...rann bókin út úr prentvélinni hjá Odda. Hún verður komin í verslanir á morgun.

Hvaða verslanir?

Út um allt. Til dæmis Eymundsson í Austurstræti, Kringlunni og Smáralind og annars staðar þar sem slíkar verslanir finnast.

Iða í Lækjargötu verður áreiðanlega með hana líka, ég er meira að segja búin að lofa að lesa úr henni þar. Nánari tímasetning síðar.

Ég er fegin að vera búin að koma þessu frá mér. Allt í fína að skrifa bók undir pressu, en mér leiðist að bíða eftir að hún komi í hendurnar á mér eftir að minni vinnu er lokið. Það er eins og vanti lokapunktinn. Núna er hann loks kominn. Ég var svo vön því á Mogganum að skrifa eitthvað sem birtist í síðasta lagi nokkrum dögum síðar og þar með var það frá.

Stekkjarstaur

Í gær spurði Margrét hvort hún mætti fara að sofa klukkan sjö, hún vildi að nóttin liði hratt af því að fyrsti jólasveinninn var að koma í heimsókn. Hún sofnaði þó aðeins síðar, enda fórum við í heita pottinn, svo í sturtu og loks varð að taka tillit til þess að nýtt Andrés-blað barst í gær. Á slíkum dögum er ekki hægt að fara að sofa fyrr en a.m.k. fyrsta sagan hefur verið lesin.

Þær systur tóku til smákökur, mandarínu og mjólkurglas fyrir sveinka og komu fyrir við arininn. Í morgun kom í ljós að hann hafði tekið hraustlega til matar síns og klárað allt saman. Stekkjarstaur reyndist ganga betur um en sumir bræðra hans gerðu í fyrra, en þá var stundum mylsna um öll gólf og einn þeirra hellti meira að segja niður mjólkinni! Núna var allt í sóma, mjólkurglasið tómt, kökurnar horfnar og börkurinn af mandarínunni á diskinum, fyrir utan dálítinn hluta hans, sem lá inni í arninum. Hann er nú einu sinni jólasveinn, alinn upp af Grýlu, og ekki hægt að ætlast til að hann geri þetta óaðfinnanlega.

Systur voru lukkulegar með tvær þrautabækur, sem þær fengu í skóinn, og ætla að byrja á þeim seinna í dag.

Hofmóður

Elísabetu sinnaðist eitthvað við skólasystur í dag. Henni var ákaflega mikið niðri fyrir þegar hún lýsti stelpunni, sem henni fannst merkileg með sig: "Hún var bara eins og módel og fyrirsæta og fegurðardrottning OG PRINSESSA!!!"

Vá, þessi hópur þarf aldeilis að taka sig á, "ímyndarlega séð".

Þjófóttir sveinar

Í gær, sunnudag, fóru systurnar með Möggu systur minni í Árbæjarsafn. Þar var verið að opna jólasýningu og margt um að vera. Þær dönsuðu í kringum jólatré úti á túni og fengu að sjá kerti steypt með gamla laginu.

Svo komu jólasveinar og þá sagði Elísabet við frænku sína: "Ég veit af hverju jólasveinarnir komu hingað. Til að stela kertunum!"

Eftir þessa yndislegu byrjun á deginum komu þær til okkar, þar sem við sátum í vellystingum hjá nágrönnunum. Það var langt liðið á daginn þegar við röltum loks yfir, en þá luku þær við þrautabækurnar sínar (strákur gefur mömmu sinni 4 fjólur á afmælinu og systir hans gefur henni 5 sóleyjar, hvað eru það mörg blóm?)

Þær eru farnar að vera örlítið tregar við að fara í skólann, þótt hann sé frábær. Þeim finnst bara svo margt óskaplega mikilvægt jólastúss, sem þær verði að sinna hérna heima. Í dag ætlum við að baka úr smákökudeiginu sem ég gerði á laugardag  

Fyrirsætur

Nú eru mæðgur farnar að skreyta ótæpilega innan dyra. Systur ráku upp hvert hamingjuýlfrið á eftir öðru þegar þær sáu spiladósina, óróann, litlu jólasveinana, hvítu englana og allt hitt jóladótið, sem kom upp úr kössunum úr bílskúrnum. Háttatíminn dróst aðeins, en það skiptir auðvitað engu máli á laugardegi í aðventu.

Hamingja þeirra var ekki eingöngu bundin við jólaskraut þessa helgi. Þær gistu hjá guðmæðrunum Addý og Báru aðfaranótt laugardags og þar á bæ er dekrað við þær í hið óendanlega. Þær byrjuðu reyndar á að fara í stúdíóið til Báru á föstudagseftirmiðdag og Bára tók yndislegar myndir af þeim. Systur eru auðvitað ekkert feimnar, gera allt sem þeim dettur í hug, dansa, syngja, gretta sig og sýna skörð, klifra hvor á annarri, stilla sér upp með gítara (sem var reyndar dálítið snúið því Margrét er svo nákvæm að það sást varla framan í hana, hún var alltaf að bogra og kanna hvort gripin væru ekki rétt, á meðan systir hennar var með pósurnar á tæru, en gripin ekki...). Við fengum að sjá þessar myndir í dag og á sumum sjást systur bara hálfar, fjörið var svo mikið að þær voru sífellt að hverfa út úr ramma

Þær fengu pizzu- veislu heima hjá Addý og Báru og héldu svo "litlu jólin" við arineld. Kvöldið varð samt fjörugt, því þær fengu guðmæðurnar til að draga fram dýnu svo þær gætu sýnt handahlaup á stofugólfinu.

Í morgun var haldið áfram að dekra við þær og kokkaður uppáhalds morgunmaturinn, egg og beikon.

Á meðan á öllu þessu stóð voru mömmur í frábærri afmælisveislu hjá Örnu vinkonu. Hún hélt stórpartý í veiðihúsinu við Laxá í Kjós, bauð í mat, svo var dansað fram á nótt, allir gistu á staðnum og hittust svo mishressir við morgunverðarborðið í morgun. Elísabet hringdi í miðri máltíð, mjög óðamála vegna lítils kettlings, sem heldur til úti á Granda, nálægt stúdíóinu hennar Báru. Hún var með alls konar kenningar um hvað hefði orðið um mömmuna, hvort kettlingurinn, sem systur kalla Kela af því að hann er svo kelinn, ætti einhver systkini og þar fram eftir götunum. Systir hennar kom líka í símann og endurtók hvert orð.

Í dag, eftir að við höfðum sótt þær til Addýar og Báru urðum við að aka út á Granda og kíkja eftir kettlingnum. Systur vildu ekki koma tómhentar, svo þær fóru hvor með sína dósina af kattamat. Keli var á staðnum og tók þeim fagnandi. Hann virðist nú ágætlega haldinn, þrátt fyrir útiveruna, en þær hafa gríðarlegar áhyggjur af honum og vilja helst heimsækja hann aftur á morgun. Ég held að við ætlum nú ekki að fara að fóðra blessaðan köttinn daglega, hann á líka góða að í húsunum í kring.

Margrét missti enn eina tönnina í kvöld, númer tvö í neðri góm. Hún var alveg jafn montin og í fyrri skipti, en Elísabetu þótti þetta ósanngjarnt, því hennar lausa tönn á enn dálítið í að detta alveg. "Mér finnst að tvíburar eigi alltaf að missa tennur á sama tíma," sagði hún.

Á morgun tekur við meira jólastúss. Ég ætla að reyna að finna úr út hvernig jólasveinninn prílar upp og niður upplýstu snúruna á meðan Kata gengur frá kransinum á útidyrnar. Systur ætla með Möggu frænku í Árbæjarsafnið og svo hittum við góða vini í matarveislu. Endalausar veislur og enn rúmur hálfur mánuður til jóla

Örlítið áramótabókaflóð

Bókin mín næst ekki úr prentun fyrir helgi, því miður. Ég er auðvitað súr, en get hins vegar ekkert gert í málinu svo ég missi nú engan svefn yfir þessu. Í gær hringdi í mig maður og spurði hvort ég hefði ekki hugsað mér að gefa bókina út fyrir jól? Jú, vissulega var það ætlunin. Og er enn. Mig langar í jólabókaflóðið. Ég hef aldrei heyrt um áramótabókaflóð, en með þessu áframhaldi mun ég fljóta þar ein.

Dæs.... Stön og pust, eins og Andrés myndi segja.

J er jafntefli í janúar

Síðasta stafablað haustsins í höfn!

Stafur vikunnar er J.

Margrét byrjaði á að spyrja mig hvernig jógúrt væri í laginu. Ég er loksins, loksins farin að læra að halda mig til hlés þegar þær brillera í stafablöðum, svo ég sagði henni að finna bara út úr því sjálf. Hún opnaði ísskápinn og rótaði þar fram og til baka, kom svo hróðug að borðinu aftur með dós af hreinni jógúrt. Hún var fljót að rissa hana upp, með lógói MS og öllu tilheyrandi. Jógúrt.

Næst spurði Margrét: "Hvernig veður er oft í janúar? Er heitt eða kalt?" Ég sagði henni að það væri kalt í janúar. "Er kalt með snjó og vindi og svoleiðis?" Ég staðfesti það og þá var hún snögg að teikna stór snjókorn að falla úr bláum himni. Neðst á myndinni var einhver þúst. Ég spurði hvað þetta væri. "Þetta er hús. Eða kannski bíll. Ég veit það ekki, það er ekki hægt að sjá það af því að það er svo mikill snjór á því." Janúar.

Þriðja myndin var einföld, bíllinn okkar rissaður upp og litaður svartur. Jeppi.

Loks dró Margrét upp hring, skellti inn á hann nokkrum grænleitum skellum og litaði blátt á milli þeirra. Jörð.

Elísabet vílaði ekki fyrir sér að teikna sjálf jólin á fyrstu mynd. Hún hefur reyndar gert það áður, að mig minnir á L-blaðinu, og þá voru jólin prúðbúin stelpa og veislumatur. Núna teiknaði hún hús, með ljósaseríu við alla glugga, í garðinum var skreytt jólatré og efst á myndinni marglit ljósasería. Jól.

Á mynd nr. 2 teygir skælbrosandi barn hendur sínar til mömmu. Tvö J í því: Jesús í jötu.

Á þriðju mynd sannaðist að jafnvel þótt stelpa sé orðin svo stór að hún er byrjuð í 1. bekk, búin að ná ágætum tökum á lestri, er dugleg að æfa skrift, gerir stórkostleg stafablöð og klæðist helst svörtu, en ekki því skærbleika sem eitt sinn var svo undurfagurt, þá eru blessaðar Disney-prinsessurnar ekki alveg horfnar henni úr huga. Jasmín.

Nú stóð Elísabet upp, gekk út að glugga og beið eftir hugljómun. Svo hrópaði hún yfir sig af kæti og fór að teikna af miklum móð. Og sór og sárt við lagði að það byrjaði sko á J. Hún teiknaði tvær mannverur með borð á milli sín og á borðinu er tafl. Orðið er jafntefli.