Silfurskeið

Elísabet var að leika sér með litla dúkku. Hún gaf henni að borða með agnarsmárri, silfraðri skeið. Ég spurði hana hvort hún vissi hvað það þýddi þegar sagt væri að einhver væri fæddur með silfurskeið í munni. Nei, hún vissi það ekki. Ég útskýrði fyrir henni að það væri þegar einhver hefði nóg til alls, skorti aldrei nokkurn skapaðan hlut.

"Eins og ég" sagði hún án þess að líta upp.

Við kvöldmatarborðið bað hún mig að spyrja Margréti að þessu sama. Ég spurði Margréti og hún kannaðist nú ekki við orðatiltækið.

Elísabet tók að sér að útskýra: "Sko, það er þegar maður á alltaf allt og það er alltaf verið að dekra mann og maður fær allt sem mann langar í."

"Alveg eins og ég?" spurði Margrét, sem var alveg með á nótunum.

Það er ekki hægt að kvarta undan að þær systur kunni ekki að meta aðbúnaðinn  Litlu dekurrófurnar.

Samúræji

Á þessu heimili er lítill samúræji.

Margrét hefur af einhverjum ástæðum alltaf verið heilluð af bardagalist af austurlenskum uppruna. Hún hefur skellt sér fyrirvaralaust í ógnandi stellingar, öskrað HOOOOOOO-JA!! af öllum lífs og sálar kröftum og látið höggin og spörkin dynja á hverju sem fyrir verður.

Núna lætur hún ekki nægja að berjast vopnlaus. Um leið og hún kemur úr skólanum fer hún í einföld bómullarnáttföt, setur band um ennið og hnýtir breiðan linda um mittið. Svo bindur hún plastsverðið í slíðrinu á bakið og kórónar loks múnderinguna með svörtu og silfruðu fótboltalegghlífunum sínum. Þá finnst henni samúræja-útlitið fullkomnað. Sem það auðvitað er og ég verð að muna að skella inn mynd fljótlega).

Svo gengur þetta litla, engilfríða stelpuskott um heimilið og ef hún mætir einhverju mótlæti, raunverulegu eða ímynduðu, þá hvessir hún á mann augun, stendur á öðrum fæti og hreyfir hendur í ógnandi hoja-stellingum, sem eiga að gefa til kynna að hún geti gengið frá hverjum sem er með snöggu og hnitmiðuðu höggi með handarjaðri. Ef viðmælandinn lætur sér ekki segjast teygir hún aðra hönd snöggt aftur fyrir sig og sveiflar fram sverðinu.

Elísabet hefur afskaplega gaman af þessum töktum systur sinnar, hlær bara og minnir okkur á hvað það var nú fyndið þegar Margrét öskraði HOOOOO-JA!! á veitingastaðnum í Kaupmannahöfn, af því að hún sá íspinna með mynd af karate-kappa. Einstaka sinnum reynir Elísabet að leika þessa hoja-takta eftir, en fer alltaf að hlæja svo hún verður ekkert sérstaklega ógnvekjandi, öfugt við systur hennar.

Við Kata erum eiginlega bara aldeilis forviða.

Stundum langar mann til að öskra á þennan baráttuglaða samúræja: HVAРGERÐIRÐU VIÐ HANA MARGRÉTI, SKÖMMIN ÞÍN?! 

Ó

Stafur vikunnar er Ó. Ég gat ekki stillt mig, heldur skellti þeim beint í heimalærdóminn þegar við komum heim.

Margrét teiknaði fjórar Ó-myndir. Fyrst teiknaði hún blað þar sem stóð: Mig langar í bíl og bát og bolta. Óskalisti.

Svo teiknaði hún skrautlegan bolta og fót í takkaskó. Fótbolti.

Þriðja myndin var af fjólubláum hnykli og rauðum prjónum. Prjónar.

Og sú síðasta var af þéttskrifuðu nótnablaði. Nótur.

Elísabet náði tveimur ó-um undir myndina sína af rauðum prikstelpum að berjast um fótbolta við grænar prikstelpur. Fótboltamót.

Því næst teiknaði hún óskaplega fína, bleikklædda stelpu í silfurskóm. Jól.

Þriðja myndin var einföld. Sól.

Sú fjórða var endurnýtt af Í-blaðinu. Trampólín.

O, nú verð ég að bíða heila viku eftir næsta staf

 

Fjöleignarhús

Fyrir svefninn í kvöld lásum við bókina Blómin á þakinu eftir Ingibjörgu Sigurðardóttur, um Gunnjónu gömlu sem flutti úr litla torfbænum sínum í risíbúð í Reykjavík. Hún saknaði sveitarinnar og byrjaði á að fylla íbúðina af blómum. Svo ákvað hún að nota aukaherbergið undir hænurnar sínar sjö og gerði matjurtagarð á svölunum.

Margrét þurfti að staldra lengi við hverja síðu, enda eru öll smáatriðin á myndunum hans Brians Pilkingtons yndisleg. En myndirnar eru samt dálítið dularfullar, því á flestum þeirra sjást aðeins 6 hænur, þótt Gunnjóna eigi 7. Margrét var með skýringar á reiðum höndum: Sjöunda hænan sem ekki sást á hlaðinu var klárlega sú sem var inni í baðstofu á næstu mynd og hana vantaði á myndina af hænunum í íbúðinni af því að þá hafði hún ákveðið að laumast í ból kattarins, sem var á myndinni.

Eftir laaaaaanga stund var þar komið lestrinum sem Gunnjóna gamla var að tyrfa þakið, enda vildi hún hafa torfþak á þessu húsi, rétt eins og gamla bænum í sveitinni. Á myndinni sést hún príla á bárujárnsþakinu. Hún býr sem sagt í risíbúð, í fjölbýlishúsi, þar sem klárlega er kjallari, 1. hæð, 2. hæð, 3. hæð og loks risið hennar Gunnjónu. Margrét hélt áfram að telja hænur, sem voru bara tvær, önnur á mæninum og hin í glugganum og leggja fram langar og ítarlegar tilgátur um hvar hinar fimm væru.

Elísabet horfði á gömlu konuna tyrfa þakið á fjölbýlishúsinu og spurði: "Þarf hún ekki að fá samþykki hjá hinu fólkinu í húsinu?"

Auðvitað er þetta hárrétt hjá litla lögfræðingnum. Gunnþóra má ekki ráðskast svona með sameignina.

Fyrir háttinn á morgun ætla ég að lesa fyrir hana lög um fjöleignarhús  nr. 26/1994.

Ég er viss um að Margrét hefur einhver ráð með að telja hænurnar í þeim bókmenntum líka.

Trúður

Kata var að lesa bók fyrir systur áður en þær fóru í rúmið. Í sögunni var lítil stelpa eitthvað leið og jafnvel þótt pabbi hennar gerði uppáhaldsbúðinginn í kvöldmat og mamma hennar gerði allt til að koma henni í gott skap dugði það ekki til.

Á mynd í bókinni var mamman eins og trúður að reyna að koma stelpunni til að brosa. Elísabet lýsti því yfir, að þetta væri nú verra en að vera í vondu skapi. Vegna þess að maður færi nú bara í verra skap ef einhver væri að láta svona við mann. En aðalástæðan var þessi: "Ef mömmur láta svona þá er eins og þær séu bara einhver smábörn og það er nú ekki gott!"

S er svín og saga

Systur myndskreyttu S blöðin sín í dag.

Elísabet teiknaði fyrst rauða könnu með brúnni sósu í "eins og góða sósan sem afi Ís gerir." Sósa.

Svo teiknaði hún agnarsmáa mannveru. Stúlka.

Því næst agnarsmátt, bleikt dýr. Svín.

Og loks bláan flöt, stökkbretti og agnarsmáa mannveru á því. Sundlaug.

Margrét byrjaði á að endurnýja orð sem hún notaði líka þegar hún myndskreytti Í-blaðið. Sími.

Næsta mynd tók afskaplega stuttan tíma, en var fagurgul og rauð. Sól.

Hún leit svo til vinstri, sá pennaveskið og innihald þess og gerði þriðju mynd. Stækkunargler.

Fjórða myndin tók lengstan tíma. Á henni er stór og myndarleg bókahilla, troðin bókum í öllum regnbogans litum. Fyrir framan hilluna situr stúlka á stól og les í bók. Orðið? Saga.

Forseti

Þá er stóra systir orðin forseti borgarstjórnar.

Ætli fólki þætti ekki nóg um ef ég færi í forsetaframboð núna? Þá yrði örugglega meira framboð af okkur systrum en eftirspurn. Borgarstjórn og Bessastaðir? Nei, varla...

Til hamingju, systir. Og farðu nú að svara sms-skeytum dagsins!

 

Úlfurinn

Margrét gubbar alltaf þegar hún sér eitthvað ógeðslegt.

Ef systir hennar kastar upp er eins gott að Margrét sé hvergi nærri, því þá gubbar hún líka.

Ef eitthvert barnanna á leikskólanum kastaði upp gerði Margrét það líka.

Hún kúgaðist á þorranum þegar hún fann lykt af hákarli og kastaði upp þegar systir hennar stakk upp í sig bita.

Hún kastar upp ef hún sér hálftugginn mat í munni.

Hún leikur sér stundum með ánamaðka og lætur þá skríða í lófanum. Um daginn tók hún upp maðk, en hann var gegnsósa í rigningunni. Og Margrét gubbaði.

Rétt í þessu var hringt úr skólanum. "Magga gubbaði."

Ég svaraði strax: "Sá hún eitthvað ógeðslegt?"

Jú, hún hafði séð eitthvert ógeð á gólfinu.

Ég tók þessu ótrúlega létt. En núna verð ég samt að ná blessað barnið. Einhvern tímann kemur kannski að því að hún fær gubbupest og þá vil ég ekki vera allt of harðbrjósta.

Úlfur, úlfur!

Bókapróf

Hérna er hægt að taka bókaprófið:

http://bluepyramid.org/ia/bquiz.htm

Risaeðla

Ég tók einu sinni "kaffiprófið" og þá reyndist ég vera Kaffi Latté.

Núna tók ég "bókaprófið" og þetta var niðurstaðan:

You're Jurassic Park!
by Michael Crichton
You combine all the elements of a mad scientist, a brash philosopher, a humble researcher, and a money-hungry attracter of tourists. With all these features, you could build something monumental or get chased around by your own demons. Probably both, in fact. A movie based on your life would make millions, and spawn at least two sequels that wouldn't be very good. Be very careful around islands.

Að baki þessari niðurstöðu eru auðvitað hárnákvæm vísindi, það er ég viss um.

Aðeins eitt veldur mér áhyggjum: Be very careful around islands.

Ætti ég kannski að flytja til meginlandsins?